در گوشه نشینى

اى چو گلت جیب به چنگ خسان !
دامن صحبت بکش از ناکسان
گرچه ز آغاز، گشادت دهند
عاقبة الامر، به بادت دهند
گربود اندر بن غاریت جاى
حلقه مارت شده زنجیر پاى
به ، که به هر حلقه نهى پاى خویش
محفل هر سفله کنى جاى خویش
ور شده اى در کمر کوه وسنگ
کرده میان منطقه دم پلنگ
به که دورنگان منافق سیر
پیش تو بندند به خدمت کمر
اول فطرت که پدید آمدى
از همه کس فرد و وحید آمدى
عاقبت کار، کز اینجا روى
از همه شک نیست که تنها روى
این همه بندو گره از بهر کیست ؟
وین همه آمیزش و پیوند چیست ؟
هر که به مشغولیت اندر رهست
غول ره تست ، خدا آگهست !
پاى وفا در ره غولان مدار!
روى به بیغوله تنهایى آر
ور نبود از دل سودائیت
طاقت بیغوله تنهائیت
خیز! و قدم نه به ره رفتگان !
رو سوى آرامگه خفتگان !
یاد کن از عهد فراموششان
نکته شنو از لب خاموششان
پر شده شان بین ز غبار استخوان
کحل بصیرت کن از آن سرمه دان !
منزلشان بین به ته سنگ تنگ
کوب سر افعى غفلت به سنگ .