مجلس ذکر مصیبات حسینی مجلس حب خداست
فی الحال چون امام حسین همه جا از محبت خدا گفته نوکر هم باید تبعیت از ولی کند "یاالله" شما در جلسات هیئت نباید 
کمرنگ تر از یا حسین(ع) و یا زهرا(ع) باشد چون این خانواده " ادلا علی الله " است الگوی ما خود سیدالشهدا(ع) است، خود ابالفضل العباس(ع) است، چه در اشک چه در ادب چه در نماز و چه قرآن و غیر آن...
شما دوستان عزیز بدانید که ارزش اشک شما به قرب معنوی آن است به پابند خداشدن است مراسم شما هم نباید ظاهری باشد نباید منظری باشد باید تربیتی باشد باید معرفتی باشد مجلس ذکر مصیبات حسینی مجلس حب خداست مجلس عشق است چون راه حسین راه قرب است راه میانبر اتصال به عالم معناست چون قاطبه اساتید عرفان و طریقت راه سلوک الی الله را دو طریق می دانند یک راه همان راه منزل به منزل است که از صد منزل تا هزار منزل گفته اند و راه دیگر راه حسین است که میانبر است و طریق عشق و معرفت است " ان سفینه الحسین اوسع و اسرع " حال سئوال این است که چه کنیم تا از طریق حسین و منویات و هدفهای والای او به مقصد حسین(ع) برسیم اینجاست که همت بلند لازم است و اسباب آن اشک است و عشق است و شوریدگی و دنباله روی ارباب:
همت بلند دار که مردان روزگار از همت بلند به جائی رسیده اند
مقصد حسین نیز مقصد کوچکی نیست خیلی بزرگ است اما کشتی حسین اسرع است ما به همراه اماممان می رویم تا به لقاالله برسیم از قفس نفس بیرون بیائیم از خودمان بیرون بزنیم تا به مصدر خلقت و منشأ آفرینش واصل شویم
بلاشک باب الحسین(ع) باب الله است حسین وسیله الی الله است هدف خود حضرت حق است سیدالشهدا خودش را وسیله الی الله معرفی کرده فلذا نباید وسیله خودش هدف قرار گیرد تمرکز ما نباید عزای حسین باشد باید خدای حسین باشد چون تمرکز حسین(ع) هم خدا بود و اگر چنین نبود تحمل اعظم مصائب ممکن نمی شد و اگر شیعه غافل از این نکات شود این ابتدای غلو است که حضرات معصومین غلات شیعه را مورد لعن قرار داده اند. فلذا در جلسات ذکر نام و یاد اهل بیت باوضو رفتن لازم می شود و اگر میتوانید، دائم الوضو بودن بهتر است چون " الوضوء نورٌ " وضو نور است و حرکت در هر راهی نیازمند نور است."