بهتر نیست بجای اشک وزاری های بیهوده در روز عاشورا بیشتر به پیام عاشورا تکیه کنیم؟

پاسخ:گریه یکی از راههای مبارزه سیاسی و روشنگرانه است. گریه یکی از راه هایی هست که مظلوم از این طریق، ظلم ظالم را افشاء و ظلمی را که به او شده را نشان می دهد .در مورد قضیه شهادت امام حسین(علیه السلام) نیز همین گونه هست. امام از طریق شهادت و مظلومیت پیروز شدند و از طریق گریه و شعائر مختلف یاد امام حسین (علیه السلام زنده مانده است. امام سجاد (علیه السلام) پس از شهادت پدرش تمام عمرش را گریست تا به دیدار حق شتافت. همچینن حضرت زبنب(سلام الله علیها) پس از بازگشت از کربلا آن قدر مجالس عزا به پا کرد و گریست تا دشمن از ترس عکس العمل مردم او را به شام تبعید کرد. به همین دلیل تا به امروز یکی از وظایف مهم شیعیان این است که مظلومیت امام حسین(علیه السلام) را با شعائر ی مانند گریه وبرپایی مجالس زنده می‌کنند. لذا می بینیم که دشمن امروز مانند دشمن زمان حضرت زهرا دست بر گریه بر امام حسین(علیه السلام) می گذارد که چرا ما باید گریه کنیم؟ مگر امام حسین پیروز نشده است؟ در صورتی که همین گریه است که مظلومیت امام را زنده می کند.

حضرت زهرا(سلام الله علیها) نیز در مبارزه با غاصبان حق امیرالمؤمنین علیه السلام همین کار را کردند. حضرت ابتدا رفتند و فدک را مطالبه کردند ولی وقتی نتیجه ندیدند، شیوه گریه و حزن را در پیش گرفتند. تا جایی که در حدیث آمده است که مردم آمدند و گفتند:« یا علی!فاطمه هم شب گریه می‌کند و هم روز و ما راحتی و آسایش نداریم. شما از او بخواهید که یا شب گریه کند و یا روز. آن حضرت هم در جواب آنها گفت:چشم. حضرت علی(علیه السلام) به حضرت فاطمه گفت بزرگان مدینه چنین می‌گویند. حضرت زهرا(س) گفت:« یا علی!در میان این مردم خیلی کم می‌مانم و قسم به خدا ساکت نمی‌شوم.» مطلب قابل تامل اینکه گریه حضرت اگر در خانه باشد مگر تا چه مسافتی شنیده می شد که اهالی مدینه بگویند ما آرامش نداریم  و این سخنی است که دور از عقل و منطق است. پس کسانی که از گریه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) ناراحت بودند، غاصبان خلافت بودند؛ زیرا خانه حضرت زهرا دیوار به دیوار مسجدپیامبر بود لذا صدای گریه ی حضرت را می شنیدند. و دیدند این شیوه حضرت اگر ادامه پیدا کند، مردم از خواب غفلت بیدار شده . و ضد آن ها قیام خواهند ولی حضرت فاطمه علیه السلام  در برابر این اعتراضات ساکت نشدند بلکه راه مبارزه را تغییر دادند و دست حسنین را گرفتند و در حالی که در جمعی از زنان مدینه بودند به قبرستان بقیع می رفتند و در سایه درختی برای رسول خدا نوحه سرمی دادند ولی مخالفان حضرت آن درخت را قطع کردند

علامه مجلسی در این خصوص روایتی را از المناقب چنین نقل می‌کند که در ان علت گریه حضرت را ظلم به وصی نشان می دهد:
المناقب لابن شهرآشوب‏ دَخَلَتْ أُمُّ سَلَمَةَ عَلَى فَاطِمَةَ ع فَقَالَتْ لَهَا کَیْفَ أَصْبَحْتِ عَنْ لَیْلَتِکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَتْ أَصْبَحْتُ بَیْنَ کَمَدٍ وَ کَرْبٍ فُقِدَ النَّبِیُّ وَ ظُلِمَ الْوَصِیُّ ُّ هُتِکَ وَ اللَّهِ حِجَابُهُ مَنْ أَصْبَحَتْ إِمَامَتُهُ مَقْبَضَةً عَلَى غَیْر مَا شَرَعَ اللَّهُ فِی التَّنْزِیلِ وَ سَنَّهَا النَّبِیُّ ص فِی التَّأْوِیلِ
ام سلمه مى‌گـوید: پس از رحلت پیامبر اکرم (ص)، به دیدار حضرت زهرا(س) رفتم و حال او را جویا شدم . آن حضرت در پاسخ فرمود: من در میان غم شدید و اندوه جانفرسا بسر مى برم ؛ غم فقدان پیامبر(ص) و ظلم به وصىّ! به خدا سوگند! حریم ولایت را شکستند. مقام امامت و رهبرى اش را برخلاف کتاب خدا و دستور پیامبر(ص) ربودند.
المجلسی، محمد باقر (متوفاى 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج43 ص 175 ،تحقیق: محمد الباقر البهبودی، ناشر: مؤسسة الوفاء - بیروت - لبنان، الطبعة: الثانیة المصححة، 1403هـ - 1983م
بنابراین هدف اصلی حضرت زهراء علیها السلام و ائمه دیگر از گریه و اندوه، مبارزه سیاسی و روشنگرانه بود تا با این روش هویت غاصبان خلافت را فاش کند.
 خود امام حسین علیه السلام فرمودند: من کشته اشک چشمم هیچ مومنی مرا یاد نکندجز اینکه گریه اش بگیرد.
امام رضا نیز علیه السّلام فرمودند:پدرم چون ماه محرم داخل می‎شدکسی آن حضرت راخندان نمی‎دید. واندوه وحزن پیوسته براو غالب می‎شدتاروزعاشورا. آن روز،روزمصیبت وحزن وگریه اوبود ومی‎فرمود: امروز روزی است که حسین (علیهالسّلام) شهیدشده است.
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خطاب به جدبزرگوارشان امام حسین علیه السلام در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند:صبح وشام برتو مویِه می کنم،و به جاى اشک براى تو خون گریه می کنم، ...تاجائى که ازفرط اندوهِ مصیبت،و غم و غصّه شدّتِ حزن جان سپارم .
 هدف از عزاداری و گریه احیای امر اهل بیت علیهم السلام است .امام رضا علیه السلام در این خصوص فرمودند: «عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ الرِّضَا ع مَنْ تَذَکَّرَ مُصَابَنَا وَ بَکَى لِمَا ارْتُکِبَ مِنَّا کَانَ مَعَنَا فِی دَرَجَتِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ ذُکِّرَ بِمُصَابِنَا فَبَکَى وَ أَبْکَى لَمْ تَبْکِ عَیْنُهُ یَوْمَ تَبْکِی الْعُیُونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحْیَا فِیهِ أَمْرُنَا لَمْ یَمُتْ قَلْبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوب‏ ـــــ حضرت رضا (ع) فرمود هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید بدان چه با ما کردند روز قیامت با ما در درجه ما است و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند دیده‏اش گریان نشود روزى که همه دیده‏ها گریانست و هر که بنشیند در مجلسى که امر ما در آن زنده مى ‏شود دلش نمیرد روزى که دلها بمیرد» أمالی للصدوق ص73
بنابراین هدف از برپایی این عزاداری ها مقابله با ظلم است یعنى احیا و زنده داشتن نهضت عاشورا که موجب زنده نگه ‏داشتن و ترویج دائمى مکتب قیام و انقلاب در برابر طاغوت‏ها و تربیت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ایثار است.

و این گریه است که زمینه می شود تا مردم به پیام  عاشورا پی ببرند که برخی از درک چنین چیزی عاجز هستند