توحید2

بسم الله الرحمن الرحیم

عارف واصل مرحوم دولابی رحمة الله علیه:

۞ پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم هیچ فاصله‎ای بین عبد و مولا باقی نگذاشت. گفت لا اِلهَ. اله یعنی خود عبد. خود عبد را که فاصله بود، برداشت.

۞ در لا اِلهَ، هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در الاّ، تشدید را محکم ادا کن تا اگر چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن‎گاه الله را بگو تا همه‎ی دلت را تصّرف کند.

۞ حضرت امیر علیه السّلام به هر چیز نگاه کرد، لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ الله را دید. در دعای دهه‎ی اوّل ذیحجه است: به عدد لیالی و دهور، به عدد امواج دریاها، به عدد درخت‎ها و خس‎ها، به عدد سنگ‎ها و کلوخ‎ها، به عدد موها و پشم‎ها، به عدد بادها و لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ الله.

۞ سلام نام خداست و سلامٌ علیکم یعنی خدا با شماست. چه خوب است که آدمی ‎در همه کس خداوند را ببیند.

۞ وقتی می‎گویی لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ الله، نه دنیا می‎ماند، نه عادات و رسوم، نه آبروداری بین اهل دنیا؛ همه از بین می‎رود. لا الهَ یعنی هر چه واله ‌کننده‎ی من است، دور انداختم الاّ الله را. درست دقّت کن، اگر می‎ارزد آن را بگو؛ بی‎حساب نگویی که وقتی واله‌ کننده‎ها رفتند، فریادت بلند می‎شود. خداوند به موسی علیه السّلام فرمود هر چه را در دستت است بینداز، به ما فرمود بگو لا اِلهَ‌‌ اِلاَّ الله؛ یعنی هر چیزی جز خدا که تو را واله کرده، بینداز. نکند مثل امّت موسی علیه السّلام ما هم به محمّد و آل محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم بگوییم اجعَل لَنا اِلهاً کَما لَهُم آلِهةٌ. یعنی همان‎طور که اهل دنیا چیزهایی دارند که آنها را واله کرده است، به ما هم از آن واله ‌کننده‎ها بدهید.