از خسرو:

آه ! که فرصت همه بر باد رفت

عمر، نه بر قائده داد رفت

باغ جهان ، بوى وفایى نداشت

سبزه او، مهر گیاهى نداشت

چرخ ستمگر، ز ستم بس نکرد

عمر، چنان رفت ، که رو پس نکرد