خلافت داود در قرآن

 "نکات قرآنی"


یا داوُد اِنّا جَعَلناکَ خَلِیفَةً فِی الاَرضِ"
(ای داوود!  ما تو را جانشینی بر زمین قرار دادیم!)  صاد: ۲۶

دقت کن! ببین خدا که را خلیفه می‌کند !
داوود ، به معنای محبوب است. "داو" "ود" است، "مداوا کننده" با "محبت" است. اهل حال است. آوازه خوانی با صدایی زیبا و الهی است. نوازنده‌ی بربط است. سرشار از عشق است. زیبایی شناس است. دل انگیزترین نیایش‌ها از آن اوست. طبیعت را می‌شناسد ، آنچنان که کوهها و پرندگان با او هم آواز می‌شوند ...

 خداوند اینچنین کسی را خلیفه‌ی خود می‌کند ، نه یک آدم عصبی و قلدر و پر از خشونت را. نه کسی چون "جالوت" و "بخت النصر" را. نکته را دریاب. خدای ما یک خدای با حال و زیباست که زیبایی را دوست دارد. اهل عشق و محبت است. اهل بخشش و مغفرت است. رحمن و رحیم است. و جانشین او ، کسی شبیه خود اوست.
و جز این نمی تواند باشد.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی