زندگی سالم؛ زندگی آزاد و عاشقانه

هر کسی طبیعتی دارد و حرکت بر مسیر طبیعت، زندگی سالم و تربیت درست است. حرکت بر مسیر طبیعی هم سلامت زندگی را می‌رساند و هم زندگی را عاشقانه می کند. عالم بر مسیر طبیعی خود در حرکت است؛ پس عالم عالم عشق است و همه عاشق‌اند و حرکتی عاشقانه دارند و بر طبیعت خود می‌روند. در عالم عشق کسی مأمور نیست و هر کسی از عشق، در کاری است. هر که از سر عشق هر چه کرد، کرد.

تربیت نیز باید بر مسیر و حرکت طبیعی و بر محور عشق انجام گیرد و عاشقانه باشد، نه زور و تهدید و تطمیع در مسیری غیر طبیعی. مربی اگر آگاه و قوی باشد و مسیر طبیعی هر کسی را بداند، نیازی ندارد فریاد برآورد و چوب و شلاق دست گیرد؛ وگرنه مربی فردی جاهل، قلدرمآب، جبار و زورگوست.

تربیت معرکه عشق و محبت و حرکت بر مسیر بندگی و راه طبیعی و عاشقانه است نه میدان ضرب و زور. کسی که بخواهد بندگان خدا را با زنجیر به سوی بهشت بکشد، آنان را هدایت نکرده است، بلکه به بندگان خدا ستم روا داشته و آنان را از طبیعت خود دور داشته است.

در تربیت، باید طبیعت هر کسی را دید و او را به طبیعت خود رهنمون شد. همه پدیده‌ها بر عشق و بر طبیعت خود می‌روند. در تربیت و به ویژه تربیت فرزندان، اصل باید بر آزادی گذاشته شود و تربیتی عاشقانه باشد تا هر کسی خود باشد و خود شود. هر فرشی طرف خواب دارد وآن را باید به همان سمت خواباند و عکس آن ممکن نیست و مقاومت می‌کند، هر پدیده‌ای نیز طبیعتی دارد که باید آزاد گذاشته شود به سمت خواب خود حرکت کند و حرکت قسری، جز آسیب به زندگی و تضییع عمر وی و معیوب و و بیمار ساختن او پی‌آمدی ندارد.