خلاصه‌ای از جلسه اوّل سخنرانی استاد فروغی، تبریز، ایّام فاطمیّه 1393

درسی که فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به ما می‌دهد، معنی و مفهوم نیست و شاگردان خاص می‌طلبد. شاگرد خاص فاطمه (سلام الله علیها) زینب کبری (سلام الله علیها) است. امام سجاد (علیه السلام) در مورد حضرت زینب (سلام الله علیها) فرمود: "أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّهِ عَالِمَةٌ غَیْرُ مُعَلَّمَة"(1) علم تو باطنی و لدنی است. کلاس فاطمه (سلام الله علیها) کلاس فوق العاده است و شاگرد هم باید فوق العاده باشد. اگر نگرفتی خودت ناقابلی و إلا:

بر ضیافتخانه فیض نوالش منع نیست

 در گشادست و صلا در داده خان انداخته

در خانه فاطمه (سلام الله علیها) باز است باید گره ها را از جان خود باز کنی تا فیاض ظرف وجودت را با فیض پر کند. زهرا (سلام الله علیها) صبر کرد تا صبر نکنی سرّ نمی‌دهند. این همان درس فاطمه (سلام الله علیها) است.

وقتی ولایت به خطر افتاد، حضرت زهرا (سلام الله علیها) تمام وجود خود را در طبق اخلاص قرار داد. خطبه فاطمه (سلام الله علیها) در مورد ولایت علی بن ابیطالب (علیه السّلام) بی‌نظیر است و با خطبه های نهج البلاغه برابری می‌کند و در برخی زمینه ها بالاتر است.

قبل از خطبه دقایقی به آسمان نگاه کرد، یعنی من وصل به بالا هستم و زمینی نیستم! در دنیای امروز می‌خواهند بگویند این دنیا هیچ ربطی به عالم بالا ندارد. قوانین این عالم باید به عالم بالا وصل بشود تا پوچ نباشد.

اگر زن از شوهر، شوهر از زن، پدر از فرزند، فرزند از پدر راضی نیست، چون به زمین نگاه می‌کند نه آسمان! چون توحیدی زندگی نمی‌کند. به آسمان که نگاه کنی وحدت و برادری است و به زمین که نگاه کنی نزاع است. قرآن می‌فرماید: "فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوانا"(2) با نعمت بعثت همه برادر می‌شوند. پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلّم) آمده تا همه را برادر کند.

برادری فقط در سایه توحید ایجاد می‌شود. فاطمه (سلام الله علیها) محور توحید است. فرمود: "یَرْضَى اللَّهُ لِرِضَاهَا وَ یَغْضَبُ لِغَضَبِهَا"(3) یعنی فاطمه (سلام الله علیها) حق محض است. از این روایت عصمت فاطمه (سلام الله علیها) اثبات می‌شود. حضرت فاطمه (سلام الله علیها) انسان کامل است اگر دلش به درد آید عالم به درد می‌آید.

تهیه و تنظیم: گروه تحقیقی پژوهشی فروغ توحید

------------------------------------------------------------------
پی‌نوشت

1.  بحار الأنوار، طبع بیروت، ج‏45، ص 164
2.  سوره آل عمران، آیه 103
3.  بحار الأنوار، طبع بیروت، ج‏43، ص 21