دانلود کتاب ارزشمند در امتداد شوکران

کتاب درامتداد شوکران در راستای ترویج معارف ناب علوی در حوزه علوم انسانی گرد آوری شده است . این کتاب در 26 فصل تنظیم شده است و در هرفصل، به یکی از مسائل مطروح در برنامه تلویزیونی شوکران می پردازد . دراین کتاب بخشی از  عظمت علمی، فقیه حکیم ، فیلسوف متاله، عارف محبوبی ،نابغه دهر ، صاحب علوم بدیع ولوی ، مرجع عالی قدر آیت الله محمدرضا نکونام حفظه الله می پردازد .

علاقه مندان به علوم فلسفی - جامعه شناختی - روانشناسی - فقه و عرفان می توانند این کتاب را به صورت رایگان از اینجا دانلود کنند

نقد را در جامعه مان جدی بگیریم...

دکتر سید یحیی یثربی:نقد را در جامعه مان جدی بگیریم. در جامعه­ی ما جای نقد جدی خالی است. در سمینار علوم انسانی، تأکید می کردند که باید جرأت به خرج داد. نقد جدی، همان جرأت جدی است، اما باید این جرأت را جدی گرفت. نقد مایه ­ی حرکت و برکت است. دورانی که بزرگان جامعه به شرح ،تعلیم ، حاشیه ­نویسی و تعلیق آثار پیشینیان مشغول شوند، آن جامعه در جا خواهد زد و کار خود را پیچیده ­تر خواهد کرد. زیرا هرچه پیشینیان را بالا ببریم، نسل حاضر را تحقیر کرده ­ایم. مثلا اگر بگوییم کسی نمی­تواند ملاصدرا را بفهمد، اگرچه ملاصدرا را بزرگ می داریم، اما خود را تحقیر می­کنیم. نقد پیشینیان، پیشینیان را کوچک نمی کند، اما نشان می دهد که نسل حاضر نسلی آگاه و روبه رشد می باشد. نیوتن، ارسطو را کوچک نکرد، اما نشان داد که نسل شایسته ای پدید آمده است! ما هم با نقد ملاصدرا وابن سینا آنان را کوچک نمی کنیم، اما نشان می دهیم که صدراها و ابن سیناهای دیگر در زمان های دیگر نیز پیدا می شوند. اگر ما نیز در زمان ابن سینا وارسطو بودیم و به اندازه ی آنان می فهمیدیم، حق داشتیم که از بزرگان تاریخ باشیم. اما اگر قرن ها پس از ایشان و در شرایطی کاملا متفاوت با شرایط ایشان در حد آنان فکر کنیم، نشانه ی آن است که فرزند زمان خود نیستیم!

آری،  نقد راه گشا است و من از روزی که این نکته را دریافته ام، نقد را بر شرح و تعلیم و حاشیه نویسی و تعلیق، ترجیح داده ام. اگرچه برای شخص من شرح و تعلیم، صدها سود مادی داشت و نقد، صدها زیان! زیرا به این نکته ایمان دارم که در جامعه­ ای که نقد نباشد، تولید علم امکان ندارد و اگر تولید علم نباشد، سطح کتاب­خوانی و مطالعه، پایین می­آید. مجلات علمی از رونق می­افتند و رسانه ­ها از بحث­های جدی علمی خالی می­مانند. و در نهایت جامعه از حرکت و تکامل بی بهره می ماند.چنان که اکنون ما در قلمرو علوم انسانی، با این شرایط روبه رو هستیم. زیرا نقد جدی نداریم. اگر هم داریم از جنس نقدهای حاشیه ­ای و از نوع تعلیقات یا نقدهای هماهنگ شده یا سیاسی و به نرخ روزاند!

بی تردید اگر نقد نداشته باشیم، مسأله نخواهیم داشت. چون با نقد است که کاستی­ها شناخته می­شوند و به مسأله تبدیل می­گردند. و اگر مسأله نداشته باشیم، پژوهش نخواهیم داشت، جز در حد بازی و اتلاف وقت. و اگر پژوهش نداشته باشیم، تولید علم نخواهیم داشت. در نتیجه همه­ ی هزینه هایمان به هدر می­روند و تشویق هایمان بی ­اساس و زیانبار می­شوند و جامعه به تحول شایسته و لازم نمی رسد.

به همین دلیل، در بقیه ی عمرم نیز به نقد وفادار می مانم و در حد امکان درجهت نظریه پردازی و نوآوری نیز تلاش می کنم. اگرچه امکان دارد بسیار خطا کنم، اما به راه بادیه رفتن را برنشستن باطل ترجیح می دهم و بر آن می کوشم که در جهت درست حرکت کنم و به قدر توان بکوشم. اما به مراد رسیدن و کامیابی ام را نمی شود تضمین کرد.

http://yasrebi.org/fa/Speeches/index